پک پذیرایی ترحیم مشهد

قسمت دیگرى از تعامل یهودیان مدینه با نبی پروردگار در واقعیت پک پذیرایی ترحیم مشهد کردار مخالفت آمیز آن ها در پوسته تأیید و پشتیبانى تبلیغاتى از قریش، ساخت تردید و تفرقه دربین مسلمان‌ها، تبلیغات گران قدر علیه پیامبر و یاران وی، تبلیغ علیه اعتقادات مسلمانان، تحریف حقایق و پیش گویى هاى تورات، تبلیغ علیه ایمان آورندگانِ یهود و... اجرا مى شد؛ لیکن فرستاده هیچگاه بدین رفتارها عکس العملى علامت نداد و بناى عکس العمل فیزیکى با این اقلیت دینى را نداشت. آن ها عموم را از روى آوردن به اسلام جلوگیری کردن کرده، براى تشکیل داد شک و تردید در نظریه مسلمان ها، اینگونه قرار گذاشتند که: «اولیه روز به آنچه بر محمد(صلى الله علیه وآله) نازل گردیده، به زبان، ایمان مى آوریم و نقطه نهایی روز به آن کافر مى شویم و مى گوییم ما کتاب هاى خویش را بررسى و با دانشمندانمان مشورت کردیم و دیدیم محمد(صلى الله علیه وآله)کسى وجود ندارد که ما گمان مى کردیم و لاف وی و نادرستى آیینش بر ما پدیدار و آشکار شد. این فعالیت سبب گردد تا مسلمانها شک وتردید نمایند، زیرا ما‌را اهل کتاب و فقید خیس از خویش مى دانند، سپس از دین خویش به آیین یهود گشوده خواهند گشت.» به همین مناسبت آیه 72 سوره آل عمران نازل شد. (طبرسى، مجمع البیان، ج1، ص774 و معافرى، سیره ابن هشام، ج1، ص553).

خلق و خوی دیگر آن ها در جریان تغییر‌و تحول قبله بود. زیرا مسلمین تا مدّتى بعد از سفر به مدینه، به سوى بیت المقدس نماز مى خواندند، یهودیان گویش به اعتراض باز، گفتند: شما از خویش استقلال ندارید که به سوى قبله ما نماز مى گزارید(تعبیروتفسیر القمى، ج1، ص63). یا این که مى گفتند شما با ما مخالفت مى نمایید، امّا به سوى قبله ما نماز مى خوانید. (سبل الهدى، ج3، ص370). پیامبر از این مورد ناراحت و پیوسته در انتظار دستور الهى بود. طبرسى از قسم دیگر مفسّران مى نویسد: فرستاده دوست داشت به طرف کعبه نماز گزارد و به جبرئیل فرمود: دوست دارم معبود منرا از قبله یهود بگرداند (زهرى، الطبقات الکبرى ، ج1، ص186؛ طبرسى، مجمع البیان، ج1،ص419. به همین جهت وقتى وحى الهى آمد، به رسول خطاب شد: «تو را به سوى قبله اى که دوست دارى مى گردانیم» (بقره: 144)). تا آن که جبرئیل نازل شد و فرستاده خدا را به سوى مسجدالحرام گردانید. این روی داد بر یهود گران آمد و این توشه اعتراض خویش را به شکلى دیگر ذکر کردند و آن سیرتکامل که قرآن پیش بینى کرده بود، گفتند: چرا مسلمانها قبله خود را تغییر دادند؟ خدا به پیامبرش یادگرفت که در پاسخ آنها بگوید: مشرق و مغرب از آنِ خداست. (سَیَقُولُ السُّفَهَآءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّـهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِى کَانُواْ عَلَیْهَا قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ یَهْدِى مَن یَشَآءُ إِلَى صِرَ ط مُّسْتَقِیم، بقره: 142). حتى آن‌ها از نبی خداوند خواستند قبله را مجدد به بیت المقدس برگرداند تا به وی ایمان آورند؛ (معافرى، سیره ابن هشام، ج1، ص550 ). قرآن در جواب آنان فرموده است: «براى اهل کتاب هر برهان و نشانه اى که بیاورى، از قبله تو پیروى نخواهند کرد.» (بقره:145). تغییر تحول قبله را بایستی ویّلین مرحله جدایى یهود و مسلمانها به شمار آورد.

قسمت دیگرى از تعامل یهودیان مدینه با نبی پروردگار در واقعیت پک پذیرایی ترحیم مشهد کردار مخالفت آمیز آن ها در پوسته تأیید و پشتیبانى تبلیغاتى از قریش، ساخت تردید و تفرقه دربین مسلمان‌ها، تبلیغات گران قدر علیه پیامبر و یاران وی، تبلیغ علیه اعتقادات مسلمانان، تحریف حقایق و پیش گویى هاى تورات، تبلیغ علیه ایمان آورندگانِ یهود و... اجرا مى شد؛ لیکن فرستاده هیچگاه بدین رفتارها عکس العملى علامت نداد و بناى عکس العمل فیزیکى با این اقلیت دینى را نداشت. آن ها عموم را از روى آوردن به اسلام جلوگیری کردن کرده، براى تشکیل داد شک و تردید در نظریه مسلمان ها، اینگونه قرار گذاشتند که: «اولیه روز به آنچه بر محمد(صلى الله علیه وآله) نازل گردیده، به زبان، ایمان مى آوریم و نقطه نهایی روز به آن کافر مى شویم و مى گوییم ما کتاب هاى خویش را بررسى و با دانشمندانمان مشورت کردیم و دیدیم محمد(صلى الله علیه وآله)کسى وجود ندارد که ما گمان مى کردیم و لاف وی و نادرستى آیینش بر ما پدیدار و آشکار شد. این فعالیت سبب گردد تا مسلمانها شک وتردید نمایند، زیرا ما‌را اهل کتاب و فقید خیس از خویش مى دانند، سپس از دین خویش به آیین یهود گشوده خواهند گشت.» به همین مناسبت آیه 72 سوره آل عمران نازل شد. (طبرسى، مجمع البیان، ج1، ص774 و معافرى، سیره ابن هشام، ج1، ص553).

خلق و خوی دیگر آن ها در جریان تغییر‌و تحول قبله بود. زیرا مسلمین تا مدّتى بعد از سفر به مدینه، به سوى بیت المقدس نماز مى خواندند، یهودیان گویش به اعتراض باز، گفتند: شما از خویش استقلال ندارید که به سوى قبله ما نماز مى گزارید(تعبیروتفسیر القمى، ج1، ص63). یا این که مى گفتند شما با ما مخالفت مى نمایید، امّا به سوى قبله ما نماز مى خوانید. (سبل الهدى، ج3، ص370). پیامبر از این مورد ناراحت و پیوسته در انتظار دستور الهى بود. طبرسى از قسم دیگر مفسّران مى نویسد: فرستاده دوست داشت به طرف کعبه نماز گزارد و به جبرئیل فرمود: دوست دارم معبود منرا از قبله یهود بگرداند (زهرى، الطبقات الکبرى ، ج1، ص186؛ طبرسى، مجمع البیان، ج1،ص419. به همین جهت وقتى وحى الهى آمد، به رسول خطاب شد: «تو را به سوى قبله اى که دوست دارى مى گردانیم» (بقره: 144)). تا آن که جبرئیل نازل شد و فرستاده خدا را به سوى مسجدالحرام گردانید. این روی داد بر یهود گران آمد و این توشه اعتراض خویش را به شکلى دیگر ذکر کردند و آن سیرتکامل که قرآن پیش بینى کرده بود، گفتند: چرا مسلمانها قبله خود را تغییر دادند؟ خدا به پیامبرش یادگرفت که در پاسخ آنها بگوید: مشرق و مغرب از آنِ خداست. (سَیَقُولُ السُّفَهَآءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّـهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِى کَانُواْ عَلَیْهَا قُل لِّلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ یَهْدِى مَن یَشَآءُ إِلَى صِرَ ط مُّسْتَقِیم، بقره: 142). حتى آن‌ها از نبی خداوند خواستند قبله را مجدد به بیت المقدس برگرداند تا به وی ایمان آورند؛ (معافرى، سیره ابن هشام، ج1، ص550 ). قرآن در جواب آنان فرموده است: «براى اهل کتاب هر برهان و نشانه اى که بیاورى، از قبله تو پیروى نخواهند کرد.» (بقره:145). تغییر تحول قبله را بایستی ویّلین مرحله جدایى یهود و مسلمانها به شمار آورد.